The Art Is Work
این شعار نام کتابی است از میلتون گلیزر.او همان گرافیستی است که برای یک پروژه شهری،آرم بسیار مشهور "من عاشق نیویورک ام" را طراحی کرده است.او به شدت با تاریخ هنر پیوند دارد و رد تاثیرات مختلف،از پیکاسو گرفته تا جورجو موراندی (گلیزر مدتی شاگرد او بوده) را می توان در کارهایش دنبال کرد.من این شعار او را بسیار دوست دارم و به نظر می آید که به شدت پیوندی اساسی با زندگی هنری خود او دارد.او بسیار واقع بین است و این تکه از گفتگوی اوبا براد هلند،این خصوصیت اش را به خوبی نشان می دهد:
براد هلند:الگوی شما بیشتر شبیه به روبنس بود که یک استودیو را می چرخاند،تا مثلا ونگوگ که ملودرام زندگی او به الگوی از کار افتاده ای برای هنرمندان قرن بیستم بدل شده بود.
گلیزر:بله و متاسفانه الگوی خودخواهانه ای هم هست.الگویی که القا می کند تو کارت را بکن و مطمئن باش آنها سرانجام تو را دوست خواهند داشت و پول به پایت خواهند ریخت و مشهورت خواهند کرد.چنین تصوری نسل تلخ اندیشی را بار می آورد که نمی توانند درک کنند چرا از عهده گرداندن زندگی شان بر نمی آیند.هنگامی که ما استودیومان را راه انداختیم،تنها می خواستیم خرج زندگیمان را درآوریم.دقیقا نمی دانستیم این چه معنایی دارد.استودیو را راه انداختیم.دنبال کار گشتیم.کار گرفتیم.الهام بخش یکدیگر شدیم و بعد،یک وقتی،فهمیدیم کار متفاوتی انجام می دهیم.
گلیزر:بله و متاسفانه الگوی خودخواهانه ای هم هست.الگویی که القا می کند تو کارت را بکن و مطمئن باش آنها سرانجام تو را دوست خواهند داشت و پول به پایت خواهند ریخت و مشهورت خواهند کرد.چنین تصوری نسل تلخ اندیشی را بار می آورد که نمی توانند درک کنند چرا از عهده گرداندن زندگی شان بر نمی آیند.هنگامی که ما استودیومان را راه انداختیم،تنها می خواستیم خرج زندگیمان را درآوریم.دقیقا نمی دانستیم این چه معنایی دارد.استودیو را راه انداختیم.دنبال کار گشتیم.کار گرفتیم.الهام بخش یکدیگر شدیم و بعد،یک وقتی،فهمیدیم کار متفاوتی انجام می دهیم.
متن کامل گفتگو در شماره بیست و شش نشریه حرفه هنرمند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر